Beschuit met muisjes

95

alles bang. (.zenuwachtig) Voor voetangels en klemmen, voor knippen en rattekruid, voor, voor alles! Voor ’n geluid midden in de nacht, voor ieder gestommel, voor, voor alles! ’k Vertrouw jullie niet! Vannacht, gisternacht, eergisternacht, om twee en om vier uur, en weet-ik-veel hoe laat, hebben jullie, hebben jullie by me deur gescharreld...

Mevrouw: (verontwaardigd) Denk je, dat wy, dat wy ... ?

Po 11 ie: Da’s myn zaak.

Mevrouw: Daar sta ’k geslagen van. By zoo’n — by zoo’n haast ziekelyk wantrouwen, blyf ^?k je ’t antwoord schuldig. Als ’r, als ’r iemand op de gang gescharreld heeft, ben ik ’t geweest, ik, omdat ’r zieken in huis zyn. Tante Adèle is ziek — (moeilijk) en Gharltje was ziek, omdat, omdat z’n vader 'm voor jou, enkel voor jou, ’n klap had gegeven... En zoo’n grooten jongen, die gebrekkig is, slaat men niet, is dat niet zoo, is dat niet zoo .. . ? (droogt zich de oogen).

P o 11 i e: (na 'n stilte, met moeite) Hè-’k dat kennen ruiken ? Hè-’k dat kennen weten ? Hè-’k dat in de spiezen kennen hebben ? Hè-’k ’r door kennen slapen ? (r huilen bedwingend). Tril 'k niet van vermoeidheid, van zenuwen, van opwinding, an me heele lyf? Hè-’k me haast niet die paar dagen as jullie gevangene gevoeld? Hè-’k niet ’t schandaal met jullie dokter motten meemaken, an me lyf motten meemaken, om jullie te laten gelooven da’k niet lieg, da’k ’t niet uit me duimen zuig... ? (hortend-hijgend pratend) ’k Zal bly zyn, bly zyn, ’k zal me weelde niet kennen, as ’k. as ’k onder jullie dak, jullie dak-dak, jullie vreeselyk dak-dak vandaan ben, vandaan ben... (bedwingt zich met zenuwtrekkingen op ’t gelaat).

Mevro uw: (angstig) Wil je ’n glas water?

P o 11 i e: (hard) Nog niet as ’k ’t besterf. Nee, dan nog niet! Wat het-ie, wat het-ie gelyk gehad! Wat het-ie jullie door gehad! Eén, net één is d’r anders, net één, en daarom, daarom zal-ie door die-daar-boven geteekend zyn, kreupele beenen hebben gekregen...

Mevrouw: (opgewonden). Als jy zelf geen door