Beschuit met muisjes

78

ik kryg de replementen! En ’r mot zeep wezen en soda en closetpapier voor meneer boven...

Félicité: (gejaagd door linkerdeur) Nou zit dat akelige dier weer in mijn tijd op z’n piano te timmeren! As-ie niet uitscheidt, begin ik ook!

Charlotte: ’t Is hier ’n keet, nou! (af).

Mevrouw: (tot Félicité, die de piano ontsluit) Té! Feetje! Feetje! We kunnen ’t ’m toch niet verbiejen! We hebben ’m toch by ’t verhuren van de kamer gezegd, dat-ie de vrijheid had...

Félicité: Vrijheid! Vrijheid! Dus om zoo’n draak, zoo’n akelig dier, moet ik m'n mond houeü!

Mevrouw: Je weet toch, Feetje, dat-ie over ’n half uur de deur uit gaat, en dat jij dan zoolang kan studeeren, als je zelf wil. Laten we blij zijn, dat we tenminste weer één heer op kamers hebben!

Félicité: Blij, blij! Als Pa weer benejen is, zal-ie ’r wel ’n end an maken! Dat spook! Eerst niemendal uitvoeren, door die lamme begrafenis, dan door ’n huis vol zieken, die niks mankeeren, dan door dat akelige dier! Dat’s niet an te hooren! ’t Is mijn tijd, en ’k zie niet in, waarom als ’t mijn tijd is...

Mevrouw: ’k Dacht dat je verstandiger was. We zijn nu eenmaal niet onafhankelijk.

Félicité: Alsof je geen ander had kunnen krijgen!

Mevrouw: Feetje, wees niet zoo onredelijk. Ik dank God, dat-ie ’n maand vooruit heeft betaald. En zoo’n netten, rustigen student krijgen we niet alle dagen.

Félicité: Rustigl Gompie, rustig! Mooie dominee zal dat worden! ’n Dominee, die alle-eendjes-in-’t-water zit te spelen, In plaats van den bijbel te lezen! Dat gesar! Dat getreiter! ’t Is toch mijn tijd!

Mevrouw: ’k Zal je maar geen verder antwoord geven. Je praat tegen beter weten in. Vreeselijk, vreeselijk kinderachtig doe je nog voor ’n meisje van jouw leeftijd! (af door linkerdeur).

Félicité: (na geprikkeld bij 't raam te hebben gestaan, begint in een luiden roffel de piano te behameren).