Beschuit met muisjes

67

’k tel de centen eerst as ’k ze zie! En as ’k ze wel zie, zie ’k ze misschien ja ’n blauwen Maandag!

Baptiste: Dat zeg jij!

Hendrika: O, zeg ik dat? Denkie da-’k essetee in me oogen heb? Vertel jij nou is — al doe je nog zoo stedentekoos met je glaasies port! — vertel jij nou is, as je durft, an oom Prospeer en an oom Arrestiede hoeveel de Bank van je mot hebben, en wa-je van me broer het geleend, en wat Harmsen en Boot en De Boer en God weet wie al niet, van je krijgen! Schik in me leven, plezier in me leven! Vraag wat ’r over blijft!

Baptiste: Ik zeg niemendal. Ik zeg enkel: proost!

P r o s p e r: Heel verstandig! Wees jij de wijste, Baptiste!

Hendrika: Jessus, wat geven we mekaar vandaag *n goeien raad! Jessus, wat hebben we mekander lief! Jessus, wat zijn we dierbaar! Zoolang as d&t anhoudt, zal me armoedje duren ! (af naar achterkamer, waar zij, terwijl de deuren open blijven staan, begint te ruimen).

P r o s p e r: Hoe is 't mogelijk! Hoe is ’t denkbaar! Hoe kan ’t bestaan! Daar voel je je — met alle respect voor den dooie, die voor ons haast ’n vreemde was geworden, niewaar ? — na zeven en dertig, zeven en dertig jaar, niewaar? — daar voel je je bijna in ’n feeststemming, en daar zeurt en zanikt en klaagt zoo’n vrouw, of ’t leven ’n bezoeking is ...

Hendrika: (uit de achterkamer roepend). Kies maar hoor! We kennen mekaar langer as gister!

Baptiste: Ja, Goddank! Zeven lange vette en zeven èrg lange magere jaren! Proost! En nou, opgewekte levensgezellin, beginnen de vette jaren voor de tweede maal!

Hendrika: Dat je vet begint te worden, hè-’k al lang in ’t snotje!

Aristide: (die zich ook ’n glas vol heeft geschonken) Proost, Riekje, op de vroolijkheid, hahaha!

P r o s p e r: Dat gezicht van ’r is tip-top, hahaha!