Beschuit met muisjes

63

mis. Ik ben 'n zwarte vlieg, hèhèhè! Toe hè-’k ’t alleen willen bolwerken — en mis, heelemaal mis. Toe, toe wou Gerrit. ’k Zee 'm nog zoo: ik breng ongeluk an: laten me niet na ’t stadhuis gaan — as ik vrij blijf — enne jij vrij blijft — doene me net zoo goed wat me willen! Hij wou toch. Hij hieuw niet van klessen. Hij lachte maar en zee: zorg in je leven hoef-ie niet te hebben, alles komt op z’n pootjes terecht! Dat zee-ie, dat zee de stakker, de stumper... Toe hè-’k me laaste ongelukkige meubels verkocht. Me zouen na Brussel trekken... Jullie wou die voor ’t laast zien. Maar nee. Maar ho. Mocht niet. Hij wier nommero drie. En nou bennen me wéér waar me waren. Nou kennen me ’t nog is beginnen. Je zit an draaien vast. Die daarboven doet doet, doet. Verzet je ’r tegen! Vecht ’r tegen! Worstel ’r tegen, geeft je geen asem ... (staart voor zich heen).

P r o s p e r: (die nauwelijks geluisterd heeft en glimlachend met de kaartjes in de schaal heeft gespeeld) Dus, dus, als ’k je verhaal goed heb begrepen, heb je geen rechten, hoegenaamd geen rechten op, op, op — ’n nalatenschap?

P o 11 i e: (suffig opkijkend) Ik nee.

P r o s p e r: Zeker niet ?

P o 11 i e: Nee. Nee. (dan wantrouwig) Is ’r dan wat ? Is ’r dan meer as die drie honderd gulden?

P r o s p e r: (onzeker-glimlachend) Of ’r meer is ... ? Dat zul jij, als zijn vrouw, niewaar, toch zeker wel zelf weten. Wij, niewaar, niewaar, hebben ’m vooreergister — voor ’t eerst sinds zeven en dertig jaar ’n paar uurtjes bij ons gehad. En dan hoor je niet een-twee-drie uit, niewaar? Maar wat drommel, op wat zijn jullie getrouwd!

Po 11 ie: Hij zee dat-ie ’n pensioentje had.

Prosper: ’n Pensioentje?

P o 11 i e: Dat had-ie toch ?

Prosper: Ja, ja, dat zal wel...

Baptiste: (door deurkier pratend) Nou, oom en tante, moeten we nog langer opgesloten blijven? ’k Wor verwacht! En ’k moet je noodzakelijk spreken, oom!

P o 11 i e: Dan zal ik...