50
krukken bedoelend) die latten — alleen blyf... (met ingehouden wanhoop) En dan? En dan?... ’k Wou liever eerst. Vóór jou. (hoofd in handen).
Mevrouw: (hartstochtelijk) Toe, toe, Charltje, m’n kind! Je ben nog te jong...
VIJFDE TOONEEL.
De vorigen, Peosper.
P r o s p e r: (geprikkeld). Waar blyft die vervloekte meid met de broodjes! En waar blyf jy! (tot Charles) Ben jy weer de egoïst, die je moeder in beslag neemt! Moet ’k de broodjes zelf gaan halen? Jt Is hier weer tip-top gesoigneerd! Of jy daar niet voor had kunnen zorgen, terwijl wy aan ’t graf waren! Of je niet had kunnen uitrekenen, dat ’r tekort zouen komen! (Mevrouw, die al in de gang is, naroepend) En nog wat koffie! En vlug! (af in de achterkamer, waaruit 9t gepraat en 91 gelach even opleven).
ZESDE TOONEEL.
Charles, Pollie.
Charles: (staat op, legt het boek op de middentafel, gaat op het voorste raam toe, zet zich in leunstoel, kijkt naar de zonnespeling op het gordijn. Pollie, met oud valies in de hand, komt door linkerdeur binnen) Ga u weg? Zonder iemand wat te zeggen?
Pollie: (zonder naar hem te kijken) Ja, wat mot ik nou nog hier, hè? En u wil ze wel de groeten van myn overbrengen — en ze zeggen, da’k ze voor alles dankbaar blyf, hè? As u zoo beleefd wil wezen, meneer?
Charles: Meneer ? Charles! En zoo ’t huis uitloopen, nee hoor!... (tot Mevrouw, die met Charlotte, met 9n schaal broodjes en met koffie, binnentreedt) Ma! Mama!