Beschuit met muisjes

41

Prosper: En je heb ’r natuurlijk in den trein niets gevraagd ?

Baptiste: Van wat? Wist ’k dat in den trein! En kun je wat vragen an ’n mensch, dat enkel maar zit te grienen!

Aristide: Als ’r geen testament is (bij gebaar van interruptie tot Prosper) — Ja, of jij me nou telkens afblaft: ik ben ’r ook by geïnteresseerd, of tellen myn tienduizend gulden niet mee? — als ’r geen testament is, en geen huwelyksche voorwaarden...

Tante Adèle: Heel juist, dan zyn ze in gemeenschap getrouwd...

G r o o m o e: ... Als ze getrouwd zyn ...

Tante Adèle: ...En dan hebben jullie stellig recht op de helft...

Prosper: Wel christenezielen, houen jullie je ’r buiten, of niet! Ik tril en ik stik — en jullie matten me nog meer af! ’t Is ’n zaak tusschen mij en Baptiste ...

Aristide: Nee, tusschen jou, Baptiste en die vrouw...

Prosper: (wild) Dat weten we nou toch wel! Zie je ons voor twee imbecielen an, oom! Getrouwd! Getrouwd! Dan blyven we in de vervloekte, gek-makende misère, of, of in ’t gunstigst geval, als ’r geen testament is en geen voorwaarden, moeten we met dat mensch op de trap, met dat mensch op de trap, half om half deelen, ’r voor haar portie vyftig mille minstens afstaan, omdat, omdat ze ’n week met ’m getrouwd is geweest, ’n week, ’n week! Dat is je gemeenste anarchie! Dat is, dat is, om in mekaar te zakken! (heftiger) En waarom heeft-ie gister z’n mond gehouen ? Ik heb ’m toch woor-delyk, woordelyk gevraagd, of-ie die zeven en dertig jaar vrijgezel was gebleven! Daar heeft-ie by geknikt! Daar heeft-ie by geschaterd! Daar heeft-ie zeven vingers by opgestoken! Daar heeft-ie by gezegd: zeven en dertig jaar op 'n week na! En daar heb ik om gelachen, omdat ’k dacht, dat-ie ’n mop bedoelde. .. (zit uitgeput neer).

Aristide: Nee, dan was dat geen mop. Zeven dagen, ’t klopt.