Beschuit met muisjes

31

geverszaak op — dat wil tegen groote en lang-gevestigde firma’s concurreeren — dat...

Mevrouw: Toe, Prosper... Wat heb je daar an ...

Pro sper: (driftig) Nou jy nog! Wel ja, waarom jy ook niet? Ik zeg, zooals ’t is! En als je me eerlyk vraagt: ik vind ’t zonde en jammer, dat ik de helft van ’t geld van m’n broer in ’n open put moet smyten! We zullen zien, wat ’r na ’n jaar, of na twee jaar, of na drie jaar van overgebleven is! Dat is myn voorspelling!

Tante A d è 1 e: Ja, ja.

Prosper: Wat nou ja-ja ?

G r o o m o e: Adieu, ik ga weg.

Tante Adèle: En ik — ik zeg niets meer.

Prosper: Met andere woorden ...

TIENDE TOONEEL.

De vorigen, Charlotte.

Charlotte: (een stapel kaartjes op de tafel leggend) Asjeblief. En d’r zit benejen, in de voorkamer, ’n heer die kamers wil zien.

Prosper: Wegsturen! Dat had je toch ook uitje eigen kunnen doen! We verhuren geen kamers meer! Zeg ’m — zeg ’m, dat alles verhuurd is!

Mevrouw: Maar, man...

Aristide: Alles verhuurd!

Tante Adèle: En al de kamers staan leeg!

Prosper: Doe wat ’k je zeg! (gaat naar het raam, grijpt van achter het gordijn een bordje ,,Gemeubileerde kamers te huur”, werpt dat op het schrijfbureau) En goddank! Die kouwe drukte en die kouwe complimenten, hebben we tenminste niet meer af te wachten! (nijdig tot de meid) Wat gaap jij nou? Wat kyk jy nou? Wat lach jy nou? We verhuren niet meer! En dat individu benejen, dat zoo weinig tact heeft, om aan ’n sterfhuis aan te bellen, wys je ’t gat van de deur!

Charlotte: Ik vind alles goed.