De opgaande zon

IO    EERSTE BEDRIJF, EERSTE TOONEEL

Abraham:

Knap as je 't 'n week lang gedaan krijgt. Ken niet. Ken niet.

Groot va:

Kennen? Alles ken! Dat van Karel de Groote, die 't met de slingers wou probeeren — dat was onbegonnen werk — slingers dresseer je niet — en Karel de Groote, nou wat die van 't vak verstaan

heeft, had ik wel is willen zien, hèhèhè!.....

Maar 't slagwerk ken je met geduld zoo regulee-ren, dat. . . . (telefoonschel). Luister jij effen?

Abraham:

Nee.

Groo tva:

Nou, ik ook niet.

Abraham:

Ik mag 'r voor de jonge heer niet an kommen — en as 'k 'r wel an kom, versta 'k net zoo veel as. . . .

Grootva:

... As ik, hèhèhè! (telefoonschel) . . Ja, as ze nou ongeduldig worden. ... (in de winkel-deuropening) Telefoon!. . . . Telefoon! (met de doörschellende telefoon pratend) Of je nou tekeer gaat, jij, de heele dag naast je zitten, kennen ze niet. . . .

S o n j a (snel uit het magazijn — naar de telefoon ):

Nou, nou, nou! Daar ben 'k al! Ja, met De Sterke. Nee, vader is niet thuis. Met z'n dochter. Ja, zeg u 't mij maar. Ik weet van alles. Ja, dat heeft vader me verteld — en 't staat met vette cijfers geboekt, hahahaha! (schrikkend) Ach nee!