De minnaars

centen een levenlang bij de echtgenoot blijft, zonder vreugde. Hij houdt ervan te vertellen, dat er in Parijs een grote ‘amoureuse’ is, die er een lakei opnahoudt. Als er een minnaar komt en er is al een ander binnen zegt de lakei: Madame est servi. De liefde komt uit Frankrijk. De liefde is een vorm van bevrijding. Liefde is een kunst. Liefde is een kunst en evenals de weelderige, soepele mode, komt zij uit Parijs.

Wij hebben een erg mooi dienstmeisje. Ze heeft gitzwart haar en een prachtig profiel. Een Slavisch type. Éénmaal in de week gaat ze uit, in een jurk van witte zij. Een man met een bolhoed komt haar dan afhalen. Op een keer hoor ik mijn ouders overleggen. Het meisje is thuisgekomen met blauwe plekken in haar hals. Er is iets gebeurd met de bolhoed. De conciërge beneden, die af en toe volslagen zat in zijn loge ligt, begrijpt niet dat mijn ouders haar houden, want drank is eén ding, maar blauwe plekken in de hals... dat gaat hem te ver. Tot zijn geruststelling gaat ze uit zich zelfbij ons weg. De bolhoed komt haar halen. Bij het afscheid wil ze mij zoenen, maar ik vind haar vies, met haar plekken en beten en ik wil het niet.

In de zomer gaan wij af en toe naar Holland, naar Scheveningen.