De minnaars

ik drie maanden met haar getrouwd, zo van mijn werk. ’n Lol, daar! hebben we gehad, met die duitse wijven. Ze waren geil, door de angst, door de bombardementen ’s nachts, ze deden de gekste kunstjes, weet je, 69 en zo, nou ja, dat kan ik je niet uitleggen, dat vonden ze daar heel gewoon. (Pa, ik weet best wat 69 is) Ik moet er niet aan denken, dat je dat aan Moe zou vertellen, met haar permanentje met het netje erover,-’s nachts in jullie bed, boven, zij in haar net gestreken pyjama, en jij, met je bolle buik en dat machteloze pikkie. Neem nou maar een neutje, Pa, ik pak wel even de fles, ze is nou toch even een boodschap, ouwe, Pa, toch ben je een goeie Dibbes, een gezonken fregat, vol met verborgen schatten. Op de bodem van de zee.

Ja, Pa, het gezin moet geëerbiedigd worden. Kan je me even uitleggen waarom? Ik heb het niet zo goed begrepen na wat je me hebt verteld. En na wat ik bij jullie heb gezien. Want ik zag meer, dan je denkt.

Zie je, ik ben een ander soort minnaar als jij.