De minnaars

kille, nuchtere wijze om consequenties te voorkomen. Ik dacht, als het mij gebeurt, dan abortus. Ik had er wel eens over gesproken met een oom, die arts was. Hij zei: een medisch verantwoorde behandeling is net zo min gevaarlijk als een normale bevalling. Er komen inwendig littekens dat is alles. Nou maar afwachten, wat er met me gebeurt. Over twee weken zal ik het weten. Wat is een mens toch zeldzaam onkundig over het eigen lijf. Je dient eigenlijk alles te weten over je lijf. Welke zenuwen gevoelig zijn. Wat wist ik van het lichaam van Francis? Ik dorst hem in het begin niet aan te raken. De zaaduitstorting leek me vreemd. Zijn neerstorten daarna op mij, pathetisch. Ik vond er wel iets geweldig natuurlijks in, iets groots. Het overweldigde me ook geestelijk. Altijd heb ik het de bron van het leven gevonden, iets heel zuivers, waaraan je niet moet knibbelen met beperkingen. Ik vind het een machtige ritus, die heilig is, goed gedaan, onaantastbaar blijft. Een daad, zo ingrijpend wat lichaam en ziel betreft, dat je er alles van moet weten.

Ik heb er alles van geweten. Ook heb ik bewust het krijgen van kinderen geregeld, hoewel ik zeer vruchtbaar was. Mijn drie kinderen uit twee verhoudingen waren welkom, zowel bij mijn partner, als bij mij.

Bij die petroleumkachel was ik niet zo heel tevreden. Ik was toch eigenlijk een domme troel geweest. Mijn reacties waren sporadisch, want ik