De minnaars

kachel leed onder de gesel van de seksualiteit. Er waren drie vlotte weken voorbij, ik was leeg, van binnen. Ik wist niet, wanneer ik Francis zou terugzien, het seizoen was afgelopen, er was vakantie, buiten motterde het kil, binnen was de stilte bij het af en aanlopen van mijn moeder. Geen haar op mijn hoofd dacht erover om mijn ervaring aan moeder te vertellen. Niet omdat ik achterbaks was, maar omdat ik geen enkele reden vond erover te spreken.

Francis en ik hadden niets afgesproken. Ik geloof dat we beiden die drie weken althans voorlopig genoeg vonden.

Ik dacht bij mezelf: stel je voor, dat ik een kind krijg. Ik trouw hem dan niet. Waartoe zou ik mijn leven bundelen aan Francis ? Omdat hij naast me in de coupé zat ? Daardoor contact met me kreeg ? Als ik een kind zou krijgen, zou ik het bij mij houden. Toch, ik wil eigenlijk geen kind. Je moet geen kind krijgen als je het niet wilt. Ik kende een dokter, die een paar van onze actrices had behandeld. Hij deed het niet om het geld, maar uit overtuiging. Mensen die geen kind willen zijn niet rijp voor een kind, dat kan het kind én de ouders schaden. Er was in die dagen geen sprake van een pil. Alle voorbehoedmiddelen waren storend. Er zat iets in van voorbedachten rade. Ga liggen. Eerst moet ik mijn condoom aandoen (als die maar niet scheurt). Heb ik mijn ring aan? Als die maar niet scheeftrekt. Zodra hij klaar is moet ik me als de bliksem irrigeren. Dit allemaal is het verbreken van sfeer. Een