Eva Bonheur

mop: (angstig) Nee. Boven.

jasper: Boven?

miep: Is ’r boven. . . . ?

nanning: (met nadruk) Boven.

jasper: (fluit even bedenkelijk).

mop: ’t Was iets zwaars.

miep: Hoe kan dat?

nanning: Dan is ze thuis.

jasper: Dan is ze zeker thuis. Jammer.

miep: Vreeselijk jammer.

mop: (angstig) Stil ’ns! (zij luisteren allen met omhoog starende hoofden )

jasper: Nou staan we hier precies als vier jonge spreeuwen, die uit ⁵t nest gevallen zijn (rekt zich op de teenen van den eenen voet) en die ⁵r weer in terug willen. . . . mop: Stil dan toch - ik hoor wat. . . . miep: (bedrukt) Ik ook. . . .

nanning: (droog) .... Ik hoor, ik hoor, wat jij niet hoort -wat hoor je dan?

jasper: Dat ’s wel merkwaardig: we zijn zoo aan ’t gespook hierboven gewend, dat we spoken hooren als ze ’r niet zijn!

(er klinkt het geluid van een electrische schel. Hij zwijgt nu zelf ver-schrikt)

johannes: (in de achterdeur) D’r is boven wat gevallen. miep : (nerveus) Ja, ja, ja, ja! johannes: En d’r schelt boven iemand. mop: Ja, ja, ja, ja!

johannes: En d’r is niemand thuis. . . . miep: Schaapskop! (de schel klinkt opnieuw) johannes: Daar heb-ie ’t weer. . . . mop: (gejaagd) Stil dan toch! jasper : (zakt op een stoel en krijgt een stuiplach)

58