Eva Bonheur

menschje, dat als ⁵n tyrannetje van boven naar benee trippelt, niet aanklopt, de deuren achter zich toeslaat en nog gisteravond, toen we even wouen musiceeren - omdat zij ’t niet wou - omdat mevrouw ⁵t niet verkoos - boven zoo’n beestengejank en gekerm uit ⁵r orgel haalde, of ’t heele hon-denasyl bij ⁵r losgebroken was. . . .

miep: (schaterlacht) Je hebt ⁵r toch zelf om gelachen - om die zieke> die vreeselijke-zieke, die zich den heelen dag op had gesloten en ineens zoo’n buitengewoon-gezond teeken van leven gaf.

nanning: Ik heb ⁵r om gelachen, maar toen ⁵k vannacht op m’n kamer even op en neer liep, heb ⁵k me afgevraagd, waarom - waarom - enfin, je begrijpt me. . . . miep: . . . . ’k Begrijp alleen, dat ik van je hou, en dat, terwijl jij over zulke kinderachtigheden liep te denken, ik aan jou dacht, maar op ⁵n heelandere manier: ik dacht - wat heerlijk dat-ie morgen bij ons eet, omdat moeder jarig is - en je heb me nog niet eens gefeliciteerd. ... nanning: (haar kussend) Dat ⁵s gauw genoeg ingehaald en nog eens ingehaald. Ik hoop nou alleen één ding, dat we vanmiddag onder mekaar blijven en geen verjaarsdiner krijgen met de speciale saus van dat zure menschje. miep: Ze is gelukkig uitgegaaan. nanning: Zeker? miep: Stellig.

nanning: (haar kussend) Dan feliciteer ik je nog ’ns. miep: Nee, nou niet meer. ⁵k Dek verder af. (bukt achter de piano en wikkelt een bouquet bloemen uit papier) Die kan ⁵k nou met ’n gerust geweten op tafel leggen. . . . nanning: Had je die verstopt?

miep : Verstopt - hoe kom je daarop ? ’n Verrassing voor Mop. nanning: (door de microscoop kijkend) ’n Levende spin. . ..

46