Eva Bonheur

Lijkt op haar. . . . En weetje op wie ze nog meer lijkt?. . . . Ik heb ’ns als jonge muzikant, toen ⁵k nog de vervloekte ellende meemaakte van ’t avond aan avond meespelen in ’n tingel-tangel-orkest, en me niet te wenden wist van de zorg, bij ’n hospita gewoond, die me zoo kwelde, als ’kmetm’n boekje ’n paar weken achter was, dat ⁵k soms met ⁵t idee rondliep haar of me zelf met rattekruid te voeren. . . . miep: Heb je ^Jt in je jonge jaren zoo arm gehad, Nan? nanning: ⁵t Is ⁵n hel geweest, niet om na te vertellen en niet om aan terug te denken! ⁵k Heb in die dagen (lacht bitter) ⁵n week gekend, dat ⁵k m’n viool had beleend voor ’n schuld van nog geen twintig gulden, die me op de hersens drukte. ⁵t Ar-tistenleven, la vie de Bohème, heel aardig, als je ⁵r van leest, maar - permiteer me ⁵t woord - ⁵n vervloeking als je ⁵t moet meemaken!... ’k Zou nou niet meer tegen armoe kunnen.... ⁵k Zou nou op m’n woord en zonder de minste overdrijving ⁵t water ingaan, als ^Jk nog eens door wat ze „omstandigheden” noemen, ⁵n plaats in ’n gewooon orkest tegen zooveel per avond moest zoeken!

miep: Mij zou je voor alles krijgen - wat doet ^Jt geld er toe!

nanning: Je weet niet waarover je praat, beste meid.....

⁵n Man met talent, die voor ⁵n krant broodwerk schrijft, is ⁵n stakker, om zielsmeelij mee te hebben - ⁵n musicus, met handen en voeten gebonden in ^Jn orkest, voelt zich als ’n grondwerker, die per vierkanten meter betaald wordt. Nee. Nooit meer. ⁵k Heb me met ⁵n ijzeren wil opgezweept - ben solist geworden en weet dat ik alleen solist blijven kan, als ⁵k telkens met al m’n vingers de kleine reserve vasthou, die noodig is, om ’t zoolang uit te zingen, tot ^Jk ’n nieuw contract met dien of dien impresario heb. Wee, wanneer zoo’n bloedzuiger -want dat zijn ze! - ⁵t in de spiezen heeft datje op je tand-vleesch loopt. . . . Luxe of schijnbare luxe om je heen maakt

47