Eva Bonheur

„Mais le vent les prit, quand ils échangèrent leurs ames, „Mais le vent les prit dans son tourbillon maudit. ...”

(zij draait zich weer om en snikt het uit. Bij het hoor en van de winkelschel schrikt zij en herstelt zich snel) nanning: Alleen? (omhelst haar) miep: Vader en moeder zijn ergens heen. nanning : (met gebaar omhoog) En. . . .? miep : Ook uit. nanning: Heb jij gehuild? miep: Nee. Hoofdpijn.

nanning: Miep, je heb iets. (zij schudt ontkennend het hoofd) Waarom kijkje dan zoo bedrukt? Nee, nee, nee, ⁵r is iets. miep: (nerveus door pratend) Dat verbeeld je je. . . .

Hoe kom je ⁵r op ⁵k Zou niet weten wat ⁵k zou hebben....

’k Ben met hoofdpijn opgestaan. ... en dan. ... en dan. . . . (slaat plotseling ontstuimig de armen om zijn hals).... O, liefste Nanning, ’k wou datje me morgen zei om met je naar Amerika, naar ’t ander eind van de wereld. . . . nanning: Kindje, je doet zoo opgewonden. . . . Dan hindert je toch iets. . . .

miep: Nee, nee, nee. . . . ’k Voel me niet goed. . . . De zenuwen zitten me dwars. . . . ⁵k Heb niet geslapen, was ⁵r om vijf uur al uit, ben weer naar bed gegaan en weer opgestaan. . .. Ach, lieve jongen, als je maar zoo van me hield, zoo echt en zoo zeker. ... Ik kan niet meer buiten je. . . . Dat weet je. ... Je mag me alles, alles vragen. . . . ⁵t Is me nooit te veel. . . . Nee, lach ⁵r niet om. . . . ⁵k Kan nou geen lachen van je zien. ... Toe, liefste, liefste Nan. . . .

nanning: (opgewekt) .... Ga nu ⁵ns rustig en gezellig

zitten Zoo En nu zonder uitvluchten: wat is ’r?...,

miep: Niets, Nan. . . .

44