Dubbel graf (serie Heijermans' Camera)

’n zin als ’n pijler om ’n weldoortimmerd fantasie-gebouw te schoren, sta je op, en loopt even geduldig heen en weer. Voor de zooveelste maal trekt de groei van ’t jaargetij voorbij. Langs je hoekhuis. Eerst waren 't de tulpen, hyacinthen en narcissen, die je — vijf cent 'n bos — kwamen vertellen, dat ’t lente werd. Toen de viooltjes. Toen, later, de aardbeien, de kersen, de nieuwe haring. Vandaag zijn ’t bessen, spercieboonen en scharren. Je hoeft nooit de Natuur in te wandelen en aan haar bewondering tijd te spendeeren — de schoonste, rijkste gaven der schepping worden op handkarren voorbij je extatische oogen gereden. Het is ^}n genot de afwisseling waar te nemen. Er is geen bekoorlijker jaargetij dan de vroeg- en de midzomer. Na de leege, leelijke groentewagens met rooie, savooie en boere-kool, ouwe wortelen en beslijkte aardappelen, schieten die met jonge bloemkool, peulen, doperwten, sla, krieken en perziken uit den grond. En de karren met witte en roode rozen. En de slijm-bekkende schollen. En de overige gewrochten van den derden dag, waarvan Genesis verhaalt. Van de eene verbluffing verval je in de andere en eiken dag herhaal je voor jezelf, dat 't ’n lust is te leven. Het eenig bezwaar is je hoekhuis en de hartstochtelijke behoefte van je tijdgenooten om op iedere nieuwe voorj aars- en zomerverheugenis zulk een luidkoelschen nadruk te leggen. Dat de bessen ’r zijn, donkre, blanke, overvloedig en voltrossig, dat de zwaar-gestouwde karren de grijze straten met Oostersche kleuren doorvroolijken, is 'n onvoorwaardelijk genot, maar ’t eindeloos, halsstarrig, je kamer be-hamerend geroep: „ ... Acht cente èpond! Mooie besse! Acht cente èpond! Mooie bessèèèèèè!” — of de matelooze. ’n kwartier lang durende hulpkreet: „... Sperzieboone, zes cente! Sperzie-boonèèèèè, zes centèèèee! Sperzieboonèèèèè, zes cente, zes cente, zes cente!” — of ’t: „... 'k Heb nieuwe haring! ’k Heb nieuwe haring! ’k Heb nieuwe haring!’” — maken je matig gesproken dol. Je sluit je raam en opent ’t weer. Je sluit ’t opnieuw en verzondigt je aan lasteringen. Als de eene bessenkoopman verdwenen is, komt ’n tweede, dan ’n derde. Als de venter met de sperzieboonen den hoek om is, schreeuwt ’n tweede met komkommers, ’n derde met scharren. Je hoofd begint warm te