Dubbel graf (serie Heijermans' Camera)

vemjen dat ze ieder van z’n bewegingen beloerde, keek ze naar den gek, waarmee ze meer dan twintig jaar getrouwd was, en die niettegenstaande ’r soebatten, ’r verwijten en dreigementen toch met Judas-Arend uit visschen ging. Aan tafel, als-ie met zwemmende oogen de magere graatjes bekloof — voor ’t geld ai wurmen, reiskosten en slijtage besteed, kon je de prachtigste tarbot van Saur inslaan! — an tafel bij z’n voorzichtig gesmak, wond ze zich opnieuw op. Daar zat-ie over 'r, de ontzettende egoïst, die alles an haar te danken had, die als zij ’m niet genomen had misschien ja klerk was gebleven. Elke attentie had ze voor ’m overgehad. De toffels, die-ie droeg waren door haar geborduurd, z’n horlogeketting was van haar, z’n vulpenhouder, z’n valsch gebit. Vooral ’t kauwend, vergenoegd porce-lein-wit gebit stak ’r, hitste ’r op als-ie de uitschot-bliekjes en peuterbaarsjes met adoratietrekken om de vette botersauslippen gouteerde. Bij wijze van verrassing, nadat-ie ’n half dozijn maal bij den tandarts was wezen passen, had ze ’t 'm op z’n laatsten jaardag geschonken. Zonder gebit was-ie ’n ouwe man. Met de valsche tanden en kiezen leek-ie dertig jaar jonger. En nou dat! Met haar gebit en ’t hatelijk individu Arend ging-ie den boer op. Met haar gebit lachte-ie bij ’t ophalen van ’n voren of ’n aal. Met haar gebit grijnsde-ie eigenwijs en zoetsappig als ze 'm voor de zooveelste maal onder handen probeerde te nemen. Met haar gebit at-ie de brei van papperig vleesch en graten, die je nog niet an ’n arm mensch zou voorzetten!...

,,Bernard,” zei ze op ’n Vrijdagavond in Augustus, toen ze van Isidoor, waar ze keurig gegeten hadden, terugkeerden: „nou vraag ik je voor ’t laatst of je van plan ben me Zondag wéér te bederven ... ?”

„Wat hindert ’t jou?” verdedigde-ie zich tam — ’t was Vrijdag, en dus möst ’t ’r overnieuw over beginnen! —: „ik ga na geen koffiehuizen — ik doe geen stap buitenshuis... Wat schaadt ’t ? ...”

,,’t Schaadt zooveel!” viel zij uit: „dat ik ’t niet wil...”

„Nou ja...”

„Nee, niet nou-ja!.. As jij me Zondag weer met je wekker en je opstaan in me slaap stoort — as je weer met die smerige