Ghetto

vader aftroggelen, ’n vader maanden lang in z’n eigen huis bedriegen, dat von je géén diefstal, dat von jé fatsoenlijk, daar had jij geen bezwaren tegen, hè, hè, hè? As ’k had kennen kijken, had je ’t dan nog gedaan, was je dan ook zoo laag geweest, om ’t eenig geluid waarvan ’k hou — uit me ooren te scheuren? Jij geslepen dievegge, jij christin met erger streken as de oplichters, die me eiken dag bestelen!...

Rose (angstig). Is ’t diefstal, Sachel, as je niet anders ken — allebei?

Sachel. Hou je mond! Hou je mond! Kón ’t niet anders? Waar stond ’t in jouw, in ons testament, dat je van ’n gebrek, waarvoor elke schrift meelij heit, misbruik mocht maken?

Rose. ’k Was bang voor je, Sachel. Jij hoorde meer as ’n ander zag. Je zou me geen uur langer bij Rafael gelaten hebben..

Sachel. Dat zou ’k niet, nee!

Rose. ’k Kon niet buiten ’m.

Sachel. (grimmig). Niet buiten z’n cènten!

Rose. Ik heb an geen centen gedacht.

Sachel. Waar heb je anders an gedacht, waarom heb je anders gekonkeld ? Mijn ken je niks wijsmaken....

96