Sachel (dof). Stil jij — Met razen en schreeuwen maak je ’t niet ongedaan — Ga zitten — we weten alles — ga zitten naast me — op de bank — we motten praten.....
Esther. Praten! Nog geen wóórd! De deur uit en me japonne werom. As ’n gekkin heb ’k toegestopt en toegestopt! ’n Hond is dankbaarder, ’n hond heit minder streken! De gotspe!
Sachel. Ik heb ’t woord.....
Esther. Nee —jij heb niet ’t woord — jij néémt je ’t woord! Praten! Geen woord! Asof ’t maar ken — asof ’t maar mag! ’t Ongeluk leit ’r meters dik boven op! Dier van ’n meid! Nog geen stuiver fassoen! As je niet ophoepelt, roep ’k pelisie — wat Aaron gezeit heit — Aaron die recht heit! ’k Ga daar praten! ’k Stik !r liever in!
Sachel. Voor ’t laatst — hou je je mond?
Esther. En wat anders? En as ’k ’m niet hou? ’k Laat me daar ’t zwijgen opleggen! ’k Ben ’n kind van ’n jaar! Je heit niks met ’r te praten, ’t Gat van de deur staat voor d’r open. D’r tien vingers likt ze voor d’r loon en nog ’n paar weken toe! Maak ’t zoo goed met ’r als je wil, maar de deur uit, de deur uit, op slag de deur uit! Mijn huis is geen rendewoe! (loopt kwaadaardig 't huis in).
94