Sachel. We hadden geen accoord Met de wol
niet. Met me zoon niet.
Esther. Komt ’r op an! Zoo’n engel van ’n
meissie! — Zat ze op z’n schóót? Zat die vuilik op op z’n schóót?
Aaron. Met d’r eigen oogen — met d’r eigen oogen heit ze ’t gezien. En was ’t daar bij gebleven! Maar beleedigd heit-ie ’r, geaffronteerd in ’t bijzijn van die meid! Is mijn dochter ’n opraapsel van de straat? Staat mijn dochter bij jóu in de schuld? De brutaalig-heid — de brutaaligheid van die kwajongen! En jóuw schuld. Jóuw schuld!
Esther. Net wat ’k zei!
Sachel. Smoezen jullie! Ik wor ’t zwaarst gestraft... Voelen jullie geen meelij?
Esther. Jij ben te koppig. Jij néémt je gelijk. Met jou ken niemand overweg.
Sachel. Ik heb ’t ’t éérst zien ankommen. Ik vóélde dat ’r wat was. Ik wist ’t vóór jullie.....
Aaron. Hoor, wat ’n redeneering! Hij ziet ’t ankommen,
hij weet ’t voor ons En geen bek doet-ie open !
As Ik in me huis ’n meid heb en me zoon — had ’k ’r een! — me zoon kruipt in ’r bed — dan — dan waarschouw ’k me zoon — dan ben ’k as vader verplicht te waarschouwen, dat-ie niet hangen blijft
88