Ghetto

wreken. Groot gelijk hei-je, Aaron — gelijk tot over ’t end van je jaren! Is ’t geen schande wat ’r gebeurt ?

Aaron. Schande? Schande? Jullie weten nog niks? Jullie weet niet van vanmorgen — wat-ie met mijn Rebecca gedaan heit!

Sachel. Ken me niks, niemendal schelen.

Esther. Mijn wel! Mijn wel! Nog trekt-ie z’n partij !

Aaron. Heb jij niet gezeid dat Rebecca bij je most kommen ?

Esther. Zeker heb ’k ’t gezeid!

Aaron. En is ze niet grienend teruggekeerd? Grienend om ’t affront! Zat-ie niet met die christenmeid, met die sjikse op z’n schoot? Mot je zoo mijn dochter ontvangen? Mijn dochter is geen schanddochter! Mijn dochter is geen vulnis! Mijn dochter ken huwelijken doen, reusachtig! Mijn dochter hoeft door jóüw zoon niet van de deur gewezen te worden!

Sachel. Had ze niét gekommen!

Esther. Hoor hèm! Hoor hèm! Daar ken ’k me nou zoo bij opwinden! Daar sta ’k geregeld bij te beven! O, o, as ’k geen meelij met je had! Mot je die man nog öngelijk geven? Die man die zich komt beklagen! Die man die in ’t fatsoenlijke tot je spreekt!

87