Ghetto

Og! Die jongen is niet wijs, die mot opgesloten worden. — Je zei ’r van beleven! ’t Is om je dood te ergeren. En jij, jij die altijd zoo’n praas heb — jij — dat je nóü niks zeit, hè?

Sachel. Laat me met rust — Ik ben kapot — Ik ben op.

Esther, ’t Most mijn zoon wezen, ’k Zou ’m leeren. As ’k ’r an denk! Laat ze is om d’r goed kommen, d’r armeluisrommel! Geen korrel geef ’k af. Geen zaddoek. Wie heit ’m slecht gemaakt? Wie heit’m angehaald? Keek-ie ooit na ’n vrouw? Heb je’m zien scharrelen as de jongens van Ruth en van Bram? Wie heit ’m met d’r streken ingepalmd? Kreeg ze voor mijn part, kreeg ze ’n ziekte, dat ze morgen krepeerde!

Sachel. Schreeuw zoo niet Denk an de buren____

Esther. Buren! Buren! Is ’r iemand thuis? En laten ze ’t hooren! Zal d’r me één ongelijk geven? Nou heb je je zin — As Ik wat zei wer ’k afgesnauwd. As ik wat zei kreeg ’k ’n groote bek. En hij ? Hoeveel keer heit-ie me niet ’t bloed uit me vingers gezogen. ’t Komt je toe.

Sachel. Hou op. M’n kop staat ’r niet na.

Esther. De schande — de schande in de kille.

Sachel. Ik weet ’t. Je hoeft me niet op te warmen.

83