Ghetto

Sachel. Asof ze ’t morgen toch niet weten — van — de rebbe — en van hem — en van die meid! — Die meid! Waar blijft die meid?

Esther. Begrijp je niet dat-ie ’r tegemoet is geloopen, d’r alles gezeid heit, dat ze niet meer durft. ’kZou d’r oogen uit d’r kop kenne krabbe! As ’k maar kon. Jouw zóón die zich afgeeft met zoo’n del! Jóuw zoon onder jóuw dak! ’tHoogste woord heb je ’m laten voeren. Heb je ooit naar ’n gezond woord geluisterd, jij, jij ? Heb ’k je niet honderdmaal gewaarschouwd, as-ie uitbleef, as-ie ons alleen liet sappelen? Nou krijg je ’t met rente terug. Met woekerrente. Nou oogst je! ’n Zoon die zich vergooit, ’n zoon die de rabbijn as ’n kwajongen behandelt! De snotneus! Opstaan tegen ’t geloof van z’n vaderen. Weet-ie ’r veul van! En wat ’n huwelijk had-ie kennen doen!’n Engel,’n huisvrouw uit duizenden, ’n vrouw die de negotie verstaat — heit ze ’t niet bij d’r vader geleerd tot in de nagels van d’r duimen ? — ’n rechtschapen meissie — die smijt-ie weg voor oud-vuil om zoo’n lellebel die nog geen aardappel schillen ken, die geen hemd an d’r lijf heit, die van handel zooveul weet as de rat die daar gaat____

Sachel. Ging ’r ’n rat?.....

Esther. Schrik je van ’n rat, nar? Daar gaat-ie — ’t water in. Afgeloopen. — Dat serpent! Overmorgen verwijt z’m z’n geloof, scheldt z’m voor jood!Jood en Chris gaat niet samen. Z’n vróuw! Og! Trouwen!

82