Ghetto

Sachel. — Zoek nou over de heele wereld, over de heele, hééle wereld — en nérgens vin je die goeie, prettige, joodsche huiselijkheid. Die vin je alleen bij óns. De christenen verstaan ’t niet. Die kennen geen Sjabbesavond, die wéten niet wat familie is. Waar of niet? Bij ’n Christen ben je niet op je gemak. Al ga je jaar in, jaar uit met ze om, ’t blijft vreemd. Elke jood is ’n stuk van je familie — en ’n jood begrijpt je, die voelt met je mee, daar vin je iets in van je eigen huis. — Dat ’s ’n héél fijne kiks — kan ook alleen maar ’n joodsche vrouw. — En wat is ’r zoo voor nieuws op de wereld? — de wereld is groot____

Sachel. ’k Wou dat u sprak met m’n zoon — ’k heb u verteld....

Haëzer. Ja-ja-ja — Zóo gewichtig is dat niet! Strakjes. Strakjes. Niewaar Rafaël, wij vliegen mekaar niet in ’t haar. Bij mij heb je geen houvast meer! Hahaha! Tja-tja. — Smakelijk lachen is alles. Daar frisch je zoo heelemaal van op. Slaat daar niet ’n deur?

Esther. Dat ’s de meid die na Meijer gaat____

Rafaël. O! O ja juist. Ja, nou zijn we alleen.

Sachel. ’k Heb gesproken over Rebecca____

Haëzer. La-la-la. Gekje wat maak je ’t je toch moeilijk! Alles komt op z’n pootjes terecht. Alles. Niet

67