Ghetto

bij de gedachte — jou displezier te doen... Nou is dat üit me — ’r heelemaal uit — je heb ’t ’r uit getrapt!

Sachel. Ik? Ik? Wat heb ik joü gedaan? Wat? Wat?

Rafaël. Nee. Ik wil niks verwijten. Je ben ’r niet verantwoordelijk voor. Je heb ’t zélf geleerd____

Esther. Ik ga naar bed. Ik heb genog van die kinderpraat! Zal ik me nachtrust geven an dat gekles! Hij wil wèg: laat ’m gaan! ’k Dacht dat je wijzer was. Praatjes, uitvluchten, smoesies! Mórgen vraagt-ie je weer centen! Jouw zoon is ’n klaplooper — nou wéét je ’t.

Sachel. Ze heit gelijk! Wat stoor ik me an jouw gek-kepraat. ’r Komt ’n end an me geduld! ’k Heb ’t lang genoeg gekropt. Lang genoeg!

Rafaël. Dreig niet, vader! Ik zei je toch dat ik ’n besluit heb genomen — ’n besluit dat zóó vaststaat, dat niemand ’r iets an veranderen kan. Ik ga weg. Heel gauw. Ik maak jullie ongelukkig. Jullie mij. ’k Weet geen andre oplossing.

Sachel. Waarom wil jij weg?

Rafaël, Dat is mijn zaak.

Sachel. Bloedhond! ’n Blinden vader an z’n lot overlaten! God zal je ’r voor bezoeken!

37