Ghetto

Esther. Hij was op d’r graf! ’t Is toch geen jaartijd? Was ’r niét gegaan____

Rafaël (haalt de schouders op)  Ik was op ’t graf,

uren lang, heb zitten suffen en droomen. Da’s alles. De zerk is weggezakt, vader. Je kan de plek haast niet meer vinden. D’r groeit van alles, ’k Heb wat bloemen meegebracht. Hier heb je ze. D’r mag we! ’n nieuwe zerk komen.

Sachel. Jij ben krankzinnig, jij ben gèk! Ik wil jouw bloemen niet! Wég met jouw bloemen! Was teruggekomen zooas ’t je paste! Had niet je dag verluierd, je dag verslingerd met onzin — önzin, zeg ik! Gister ben je niet thuis geweest, had je’n uitvlucht! Eergister heb je geen vin verroerd! Zóo alle dagen die God geeft! Ben jij ’n zoon ? Denk jij ’r an dat je ’n blinden vader heb, dat ’t ongeluk me vervolgt, dat Levi en Abram en zoo’n koopman-van-niks as Aaron — alles naar zich toeschleppen, dat m’n zaak verloopt, m’n goeie zaak, m’n zaak, waarvoor ik gezweet heb, m’n zaak, m’n zaak! Ik kan ’r bij huilen! Op m’n ouwen dag ken ’k bedelen gaan! Heb ’k je daarvoor grootgebracht!

Esther. Trek ’t je toch niet zoo an! Mot jeomzóó’n zoon grienen ?

Sachel. God straft me wel! Heb ik ’t brood niet uit me mond gespaard toen-die ’n kind was? Hebben z’n moeder-zaliger en ik niet kromgelegen om ’m groot te

34