Kamertjeszonde

nemen!’ - ‘Gerrit breng nog es vijf glaassies cognac!’ - ‘Schoppen tien, schoppen twee...’ - ^cLet nou op góverdomme!’

Om de tafel hokken ze. De schilder heeft een rooie kop, rood en moe. Piet, bleke Piet, naast hem, kijkt naar de kaarten met grote omkringde ogen. Zijn gezicht is vaalblauw, vies, verlept, mager. Zijn handen beven als hij zijn glas cognac omslaat. ^cDie advocaat’ met z’n dikke bolle konen is koortsachtig in al zijn doen, gejaagd bij het opgooien der kaarten. De souffleur zit in één gebogenheid van aandacht, diamantjoodje glimlacht. De ouwe bankier die al die tijd gebabbeld heeft met de vrouw van de acteur, is opgestaan, kijkt toe over de schouder van de souffleur. De redacteur van het politiek spotblad zit zwaar te beweren over kunst met de groenbleke komiek.

^cIbsen... da’s een reus... da’s een reus... Hebbie Klein Eyolf van hem gelezen?’

‘Nee,’ zegt het groenbleek komiekje, ‘wat is dat voor een stuk ?’

‘Een stuk... een stuk moderne kunst zeg ik je... Ken je Bouwmeester Solness ?’ ‘Nee,’ zegt het groenbleek komiekje, érg klein achter zijn hete grok.

‘Da’s een prachtig stuk... Verdomme wat een werk!... Ken je Rosmersholm ?’ ‘Nee,’ zegt het groenbleek komiekje.

‘Ibsen da’s jé kraan, zie je... Ze zijn te stóm om hem te begrijpen... te stom, Ibsen is een reus, een reus... Ken je Peer Gynt ?’

‘Peergint? Wel es van gehoord,’ zegt groenbleek komiekje, ‘is dat niet die echtbreukgeschiedenis ?’

‘Nee! Wélnee. Da’s...’

‘Hahaha! Hohoho! Góverdomme! Haha! Hohoho!’ - ‘Nou heb maar niet zo’n lol as iemand verliest!’ - ‘Ik zet vijf gulden!’ - ‘Nou jonges, ik waag d’r een tientje an.’ - ‘Nee, nee, nee! Niet zo verdomd hoog!’ - ‘As de bankhouer wil, hebben jullie je bek te houen.’ - ‘Ik doe ’m!’ - ‘Jezis Christus!’ - ‘God zal me kraken!’ - ‘Hahaha!’ - ‘Da’s een bof! Da’s gewoonweg boffen!’ - ‘Wat heit die vrijer een geluk in ’t spel!’ - ‘Dat kost je een rondje!’ - ‘Wat binne jullie een verdomde gokbeeste!’ roept de vrouw van de acteur, - ‘Drink je mee van het rondje, Sjanet ?’ - ‘Geef mijn maar een residaatje,’ zegt Jeannette. - Dan wordt er buiten gescheld. Drie uur. - ‘Wel heb je nou ooit!’ - ‘Goeiemorgen Tresie!’ - ‘Dag Trees-sie!’ - Trees, die laatst op straat stond te schreeuwen, toen we bij Dirk en Guus waren, komt binnen met een prettig jongmens. Ze ginnegapt, fluistert zachtjes met Guus en Duif, terwijl het jongmens verlegen bij al dat rumoer naast een leeg tafeltje drentelt. - ‘Dag Spier!’ - ‘Dag Trees!’ - ‘Dag Sjorsjien!’ ‘Kommie niet bij ons zitten, Trees?’ - ‘Nou... ik ben met iemand die jullie niet kennen.’ - ‘Kom maar zitten! Kom nou!’ -

57