Kamertjeszonde

zonder familie, rondgaan in de verveling van stoffige steden. Niemand van de vrienden, zelfs Scherp niet, had ik in dagen gezien. Een obscure bui, zoals Dirk het noemde.

Tien minuten voor één stoof Karel binnen. Eerst wat vragen aan een kelner, toen recht op me af. - ‘Zit jij hier ? Waar heb je al die tijd gezeten ? Zó, heb je gesoupeerd! Het zit er an! Drink gauw uit. We zijn allemaal in De Slok?Wie allemaal?’ vroeg ik.-^cGuus, Dirk, Duif, Piet, Moos, een hele bende.’~^cNee, ik kom strakjes wel bij Dirk. Nóu nog naar De Slok?-‘D’r is óók iemand die jou wou spreken,⁵ zei hij geheimzinnig glimlachend. -‘Wie ?’-^cDat zal je wel zien.’-‘Nee, ik kom strakjes bij Dirk.’-^c Ga nou mee: d’r is heus iemand,’ herhaalde hij.-‘Wie dan?’-‘Een dame.’-‘Nee, ik vlieg er niet in?-‘Zij is er.’

In al die tijd had ik niet aan haar gedacht. Waarom ook? Maar ik wist inééns wie hij bedoelde.-‘Is zij er? Wat kan mij dat schelen ?’ zei ik onverschillig.-‘Drink nou uit. Anders zijn ze weg!’-‘Laat me maar rustig zitten. Ik ben niet op ’r gesteld.’-‘Wees niet zo lomp. Ze heeft me gezegd dat ze het vergeten had. Ze heeft er zo’n spijt van.’-‘Doet me plezier. Ze kunnen me maar eens voor de gek houden.’-‘Zeven, acht keer/ hield Karel aan, ‘heeft ze naar de deur gekeken om te zien of je niet kwam.’-‘Wel, wel wat een eer voor me!’-‘Ze heeft me gezonden om te zien, of je soms bij Mast zat.’-‘Ga dan maar terug en breng ’r m’n complimenten.’ -‘Hé, wat doe je kinderachtig!’-‘Denk je dat ik me interesseer voor die juffrouw? Ik ben haar kwajongen niet.’-‘Zij laat jóu toch vragen! Ze heeft er toch spijt van!’-‘Zanik maar niet verder. Mijn nee is mijn nee,’ zei ik lusteloos.-‘Laf!’ protesteerde Karel, schouderschokkend.-‘Zeg je aan Dirk dat ik vanavond kom ?’-‘Ja. Ja. Je bent kinderachtig hoor!’

Dat was netjes afgepoeierd. Dié zou tenminste weten dat ik geen afspraakjes maakte als een jóngen. En zo mal, om binnen te komen in De Slok als ieder er uitging en in het volle licht bedremmelde wissewasjes te zeggen-met Duif die toe zat te kijken en al de komedianten, die je kenden. Nou kon Karel net terug zijn. Dat was een rake belediging. Als ze het maar voelde. Tegen lompheid kon je alleen grofheid stellen. -‘Een-uur-hee-ee-ee-re!’-Daar had je de portier al. Opstappen. Wat nou ? Langzaam opwandelen naar Dirk of even wachten ? Als je wachtte liep je het hele gezelschap tegen het lijf, had je tóch wat je niet wou. Ja, maar wóu je het niet ? Het was toch zo verschrikkelijk niet geweest. Als ze het heus vergeten had? Vergeten? Dat kwam juist niet te pas! Dat was wel het bewijs, dat ze er niks om maalde. Dan maar doorlopen. Als je het deed was de kennismaking voor goed uit. Wat een zwaar-op-de-hand geredeneer over een kleinigheid. Als ze niks om je maalde, had ze toch niet zes, ze

42