Kamertjeszonde

dat ik je nog geld schuldig ben, dat jij nog een van mijn boeken hebt. Maar nóu zijn we vrinden. En nou ben je er misschien al nijdig om, dat ik me zo heb laten gaan, dat ik je zulke gekke dingen vierkant in je gezicht zeg...’

Het blijft na die radheid van woorden, die me zelf verbaast, even stil. In de schemering zie ik zijn wit boord, een wassen gezichtsvlak, de rood-lichtende sigaar.

‘Je ben een rare kwibus,⁵ zegt hij tussen twee rookhalen door. Aan het hijgen van het vuur, merk ik dat hij geprikkeld of in gedachten is.

Zo blijven we tot er gebeld wordt. Op de vloermat hoor ik de krant vallen. Ik steek het licht op, lees de telegrammen. Hij dampt, tipt netjes de as van zijn sigaar op het vloerkleed. Het gesprek is uit. Bij vól licht gaat het niet meer. Ik voel alleen dat er iets verkoeld is, bij hém. Mensen horen liever niet praten over dingen, die ze graag in evenwicht houden. ‘Wil je roken,⁵ vraagt hij, als hij de pijp in stukken ziet.

‘Graag. Da⁵s m’n éérste vandaag.⁵

^cAls je klaar ben met de krant, wou ik wel opstappen. Het is hier benauwd.⁵

‘Waar wou je heen ?⁵

‘Het kan me niet verdommen. Laten we ergens binnenlopen.⁵ ‘Ik blijf liever liggen.⁵ ‘Heb je geen idee in Prot ?⁵

‘Nee. In een theater voel ik me als in een lijkenhuisje.⁵ ‘Kom ga mee maar. Wat moet je met je hele avond doen ? Bij Prot amuseer je je wel eens.⁵ ‘Wat geven ze ?⁵ ‘Kijk maar eens in De Telegraaf⁵

‘Prot... Prot... Het Beleg van Grenada... Nee. Nee. Da⁵s zeker weer zo⁵n moppenboel met veel kemiek-kemieke mensen. Laten we wat gaan plakken in de Vic?

‘De Vic kost geld en voor Prot heb ik vrijbiljetten.⁵ ‘Heb je geen geld meer ?⁵ ‘Nog drie maffies.⁵ ‘Dan naar Prot.⁵

Ik kleed me aan, beborstel met ijver mijn glimmend pak, neem de laatste nieuwe boord, onderzoek of ik niks vergeten heb... Revolver, horloge, beurs, papieren... sluit de deur.

‘Wil je me nóg één dubbeltje lenen, Karel ? Ik heb een baard van vier dagen.⁵

‘Ach je ziet er best uit. Elk dubbeltje is er één. Bij Prot zullen we wel

19