Kamertjeszonde

‘Kaatje! Kaatje-dot!... Hé, domme meid, ben je je tong verloren... Ze het geen tong meer! Sliep uit! Ik zal es voelen waar je tong zit!... Ze het geen tong meer! Hé! Hé! Sliep uit!⁵

Met de oogjes stijf-dicht gerimpeld, stak het kind bleekjes-lachend het tongspitsje uit.

‘Wil je van mij een stukkie koek ?... Dat heb ik voor der gegapt bij Altenburg... Lekker hè?... Lekker?... Niet zulleke happen... Zeg ie nou niks?⁵ Langzaam wende Ka aan het licht, keek me aan met gezwollen oogjes en een kinderlijk verrast-verlegen lachje. Ze was sprekend Georgine, sprekend de neus, de snit van het gezicht, de inplanting van het zelfde blonde haar, sprekend de ogen, die wat jonger-grijs, op blauw af, waren.

‘Dag Kaatje. Krijg ik een handje?⁵ ‘Nou, geef je ome geen hand?⁵

Het vuile, mollige pootje, met de zwarte, scherpe nageltjes lei in mijn hand.

‘Ben je bang voor me ?⁵

‘Welnee. Ze is niet bang. Zo⁵n grote meid. Zeg nou es: Dag ome Alfred.⁵ ‘Dag... ome...⁵ ‘Nee: ome Alfred!⁵ ‘Dag ome Alfred.⁵

‘Dag snoet. Mag ik ⁵r effen op me schoot nemen?... Zo... Zo... Ze doet toch geen vuil, hé?⁵

‘Hahaha! Da⁵s weer iets van jou! Een kind van vijfjaar!⁵

‘Nou, je kunt nooit weten. Wil je mijn horloge eens horen. Ka?... Tik...

Tik... Tik-tik... mooi hè?⁵

‘Niet in d⁵r handen geven.⁵

‘Zal ik je een cadeau meebrengen, als ik terugkom, heerlijke snoet ?⁵ ‘Watte?⁵ vroeg zij nieuwsgierig.

‘Zeg maar watje wil.⁵

‘Ome Piet heit me een pop beloofd.⁵

‘Da⁵s Piet... je weet wel.⁵

‘Wat zal ik je nou es meebrengen!⁵

‘Zo⁵n pienpien as Pauline het...⁵

‘Wat is een pienpien ?⁵

‘Nee asjeblief geen pienpien, Alfred. Daar bedoelt ze een tol met muziek mee, zoas de kinderen hiernaast hebben. Da⁵s om dol te worden.⁵ ‘Goed... een pienpien... en wat nog meer?⁵

Een seviesje met koppies... enne bakkies... enne een theeketel... enne een suikerpot... enne een lichie... enne een melkkan.⁵ ‘Zal je het heus niet breken ?⁵

113