'n Jodenstreek?

’n jodenstreek?    87

„En z’n permitswe ^T) laat j’m zeker ook niet doen?”

„Vin-je niet tante, da-we maar niet zoo vooruit moesten spreken, ’t Kan even goed ’n meisje zijn.”

„Ja maar Maxlief....”

„Hoor eens tante, doe m’t pleizier en laat dat rusten! Voor eens en voor altijd zeg ik je, dat mijn kinderen in géén geloof opgevoed worden. Wat ze later zelf willen doen, daar zal ik ze d’r vrijen wil in laten. Da’s ’t laatst, da’k over die kwestie spreek!” „Wo keen Glauben da keen Segen” merkte ’t vrouwtje pruttelend op, een variante op ’t zelfde gezegde van mama Daanders.

„Hoe vin je d’r?” had Max gevraagd, toen ze gearmd naar huis gingen.

Ze zweeg.

Dat ontstemde hem.

En den heelen avond was ze erg stil,

*) Joodsche belijdenis.