'n Jodenstreek?

104    ’n    jodenstreek?

iets, as ’t zoover is. Daar hè-je mevrouw van Stralen, ’n goed mensch, ’n goeje dienst van me geweest, veel afval... affijn die is d’r in gebleven, al maar door geprakkizeerd over d’r man, die ’n bloedspoeging gekregen had...” „Als je zulke gekke dingen maar niet zegt, waar m’n vrouw bij is!”

„Wel God beware  ’t Is m’n 24i^ste!...

God beware!”

Driftig draaide Max op zijn stoel, ’t Zemelend gekakel der baker dreunde nog in zijn ooren. Even peinsde hij. Toen schreef hij in eens door.

„Waartoe die verdere vijandschap? Do-

ra’s zenuwachtige toestand verontrust me. Laat mama bij ons komen logeeren. Is het nu niet beter, waardiger voor ons beiden, die ongelukkige geloofskwestie ter wille van Dora terzij te laten? ’k Geef U mijn woord van eer, dat ik ’t aan mijn kinderen op den dag hunner meerderjarigheid zal overlaten, wat ze wenschen te doen ”