'n Jodenstreek?

102    ’n    jodenstreek?

met de deftigheid eener bejaarde matrone, voedend ’t groote lijf met egoïste schrokkig-heid, als ’t verwende troetelkind van ’n paar honderd onrustige kraamvrouwen. Met haar komst kwam ’n stille gemoedelijkheid in ’t jonge huishouden, een zacht loopen op de trappen en in de gangen, ’n eerbiedige bedaarde afwachting van ’t kind.

Op een dag was ze met Max alleen. Veel eerbied voor jonge dokters had ze niet. Ze kon jeugdige geneesheeren niet best zetten, met ’t ingeworteld vooroordeel van ’n ouwe vrouw, die door al wat ze meegemaakt heeft, alleen nog ontzag voelt voor konven-tioneele deftigheid en gemaniereerde ouder-wetschheid.

,,’k Heb d’r ’n zwaar hoofd in,” zei ze, diepzinnig ’t gladde hoofd schuddend.

,,’n Zwaar hoofd!.... Waarom?” De vraag werd driftig gedaan. De opmerking van de baker sloot te nauwkeurig met zijn eigen gedachten van de laatste weken.