Voetje (serie Heijermans' Camera)

8

buiten in ’t groen, ontroerde, omdat ik met geen „mannie’s” verwend werd. Gree, brunette, lenig, rustig, liet aan mijn petitebien-aimée, de villa, de salon met de Indische kunstvoorwerpen, de slaap-, logeer-, badkamers en keuken zien — Frans, 'n tikje betrokken en naar taxatie iets magerder dan bij de laatste ontmoeting, kuierde den tuin met me in. En er ontspon een preludium.

„Hans,” zei hij de rookwolken van de voortreffelijke cigaar weg-puffend: „ik heb een klein vriendschappelijk verzoek../”

„En?” vroeg ik wat ongerust. Er was iets in de bezorgdheid van z’n stem, dat ⁹n resonans bij mij vond.

„De zaak is zoo,” praatte hij met schuchter afgematheid: „dat ik in geen opgewekte stemming ben... De verhouding tusschen mijn vrouw en mij is niet zoo als ze zou moeten zijn...”

„O..knikte ik. We ontmoetten elkander op ’n waarlijk-bekend terrein.

„We hebben sinds drie dagen geen woord met elkander gesproken,” zei hij met de oude vertrouwelijkheid van onze jeugdjaren, toen we de Pelsjagers van den Arkansas of de Laatste der Mohikanen speelden... „en nu moeten jij en je heuschcharmante vrouw ’n beetje consideratie met ons gebruiken en maar doen of je niets merkt, als mijn vrouw en ik wat uiterlijk koel doen... Wil je, Hans?”

Ik drukte hem zoo stevig de hand, dat z’n trouwring 'm zeer deed — en toen ik hem in gelijke mate van vertrouwelijkheid vertelde, dat ik mij sinds weken in ’n analoog geval bevond, dat het gezapig zwijgen me niet vreemd was en niet bevreemdde, keek hij me trouwhartig aan — en in de schaduwkoelte van het kleine tuinhuis — omvlamd door de stralend-lichtende zonne-plassen van dien soepelen dag — stortten twee oude kameraden, vereend door dezelfde huwelijksmisère, de volle harten voor elkaar uit, Frans leefde diep-ongelukkig met 'n vrouw, waarvoor hij niets meer voelde — ik eenzelvig, gesloten, onverschillig naast 'n dierbare gezellin, die ’k soms met oogen van wrangste verbazing kon aankijken, ’t nauwelijks geloovend, dat ik met d i e voor altijd gehuwd was! Frans sprak met ingetoomde ver