Voetje (serie Heijermans' Camera)

29

’t niet beter met u dan Ems, die *n hart van goud heeft, maar die — en dat is misschien klein van *r, maar in ieder geval te excuseeren, buitengewoon aan Car is gehecht...”

„Lieve jongen, neem’mdanmee! Ik wil’m niet met geweld houen, al erken ik, dat 'k de laatste nachten veel geruster geslapen heb, omdat *t dier zoo trouw als iemand van den Nacht-veiligheidsdienst op de mat van m’n slaapkamer lag... Als Ems 'r zoo onder 1 ij d t, dat ik 'n hond in m’n bestaan heb, dan verzoek ’k je, nee dan eisch 'k van je, om ’m weer mee te nemen. En dan zal *k Anna, Truus of Jo verzoeken bij me in te trekken, want bij zooveel moorden en inbraken, blijf geen nacht meer alleen!”

„Als u daar nog eens op zinspeelt, tantetje, raken we heusch gebrouilleerd! Ik heb niet de gewoonte, om geschenken, die ’k met hart en ziel geef, terug te nemen! Als ’k ’r daarstraks met 'n half woord over sprak, was ’t zonder bijbedoeling, en uitsluitend om u te laten zien, hoe jaloersch 'n vrouw die van 'n man houdt — want daar zit de kneep — dat tot zelfs op *n onnoozelen hond kan zijn... Nou, Car, jij heb hier 'n heerele-ventje! Beter thuis kon je niet getroffen hebben, kereltje!”

IV.

„Wat zei ze?

„Ja, dat kun je je wel fantaseeren! Nul op *t rekwest! Ik heb als Brugman gepraat, 'r duidelijk trachten te maken, dat ’k, dat ’k me vergiste, dat we, hahaha! — ja, wijf, 't is ’n komedie! — in gemeenschap van goederen zijn getrouwd, en dat Tc dus niet 't recht had, hahaha! zonder jouw toestemming... Wel wat drommel, blijf je nog boudeeren?... *r Zijn toch honderd en een honden in plaats van dat mormel te koop!”

,/t Is goed. Dus zoo’n kleinigheid kan i k nog niet eens van je gedaan krijgen! Dus jij laat je door *n tante tyranniseeren! Dus mijn verdriet over dat beest, telt voor jou niet mee...?” „Maar Emsje! Verdriet! Hoe kun je met zoo’n groot woord schermen! Verdriet! Verdriet over 'n hond!”