Voetje (serie Heijermans' Camera)

28

maar een ding, dat als je daar weg gaat, ’t beest weer niet zoo lang zal jenken als vooreergister. Ja, toen is-ie ’n vol uur tekeer blijven gaan, tot ’k kalfsbeentjes voor 'm gekookt had, en-ie wat meer in z’n sas was. 'r Scheelt je toch niets. Je ziet 'r zoo betrokken uit...”

„Nou tante, om met de deur in huis te vallen: ^Jk heb thuis met Emsje bisbilles over, over Carnegie..

„Over Carnegie? Jloe bedoel je dat?”

„Zal u heusch niet boos zijn, tante?”

„Ik boos? Hebben wij ooit woorden?”

„Nee, dat niet. Maar we zouen ’t kunnen krijgen. En dat zou 'k hoogst onpleizerig vinden!”

„Maar, beste Nap!”

„Dus heusch, heusch niet boos, tantetje? Nou — nou dan: Ems boudeert al sinds vooreergister...”

„Boudeert? ’n Vrouwtje, dat nog geen negen weken getrouwd is....”

„Boudeert over Car. Ze staat ’r op... en dat moet u mij niet kwalijk nemen — ik ben in ’t gedrang — mijn schuld is 't niet — ik zou ’r geen woord over vuil maken — ze staat *t op, om 'm weer terug te hebben...”

Wafwafwafaaaaaaaaaaf...

„Stil, stil, Carretje, zoo kunnen we mekaar niet verstaan! Wil Emsje — wil Emsje...? Is Emsje zoo kinderachtig?... Nou goed, néém 'm dan maar weer mee!”

„Maar tante! Geen denken aan! U zet ’r zoo’n ernstig gezicht bij, of u gelooft, dat ik ook maar een oogenblik aarzel... U heeft *m en u houdt ’m!”

„Ik wil niet de oorzaak zijn, dat er kwestietjes in jullie huwelijk ontstaan. Maar, *t valt me in Ems bijzonder tegen. Ik had *r hooger getaxeerd. Foei, foei, hoe kan ’n vrouw in de wittebroodsweken, ’n vrouw die alles heeft wat 'r hart begeert, ’n goeien besten man — dat durf ’k je best in je gezicht zeggen — en ’n gezellig thuis, hoe kan die ’n oude tante 't gezelschap van ’n hond misgunnen! Valt me vreeselik in ’r tegen! Anna, Truus en Jo en Gerrit last not least...”

„Nou, nou, nou, tante, Anna, Truus, Jo en Gerrit meenen