Voetje (serie Heijermans' Camera)

27

negie bij *t klontje in de serre, rebelleerde ze, pleegde ze huisvredebreuk.

„Nee, dank je! Dank je buitengewoon! Dat ’s vreeselijk grof, hoor, om Car, dien schat van ’n Car, zonder mij 'r in te kennen, an dat egoiste, ouwe mensch cadeau, jawel cadeau te geven!...”

„Maar Emsje, hoe kon ’k ’t weigeren? Hoe kon 'k?... Ze is zoo gek met ’m ...!”

„Ben ik dat dan niet? ... Tel ik niet mee? ... Gaat je tante voor?... Nee, nee, schei asjeblieft met je teederheiden uit! En ik sta ’r op, dat je ’m weer dadelijk, onmiddelijk terughaalt! Dat arme dier! Dat schattige dier! Dat trouwe dier!...” „Emsje, 't kan niet meer; eens gegeven blijft gegeven. Zóó’n mal figuur kan ’k niet slaan..

,,’t Is goed, dan haal je ’m niet terug..

„Maar Emsje, kindlief..

„Ik zeg geen woord meer — dan haal je ’m niét!”

„Car was te druk voor ons... Ik zal je nog vandaag, nog vóór vanavond ’n tax of ’n fox of ’n puck meebrengen..

„Doe me een genoegen, Nap, en sleep geen andere dieren in *t huis! Onder geen omstandigheden, versta je! Ik wil Car terug! Ik vind 't schandalig, om *t dier, waarop ik zoo dol ben, waaraan ’k me zoo had gehecht, aan ’n tante cadeau te geven! Als je’m zelf niet gaat halen doe ik ’t...”

„Ems, dat zul je wel laten! Dat permiteer ’k niet.. „Permiteeren ? Permiteeren! Heb je mij permissie gevraagd 'm an haar te geven?

„Emsjelief, laten we niet over zoo’n kleinigheid...” „Noem je dat ’n kleinigheid! Nee, blijf van me af! Zoo’n afschuwelijke onhartelijkheid had ’k niet achter je gezocht!”

III.

Wafwafwafaaaaaaaaaaf...

„Dag jongen. Koescht, Car! Stil, stil! Wil je gaan liggen! En niet zoo uitgelaten doen! Ga zitten, Nap. En nu hoop ik