Droompaard en andere Falklandjes

perden thans zó wild bij elke flesbeweging, alsof ⁵n geheimzinnige onbekende de stormmaat sloeg. Tante Rebecca was naar de uiterste kamerhoek bij de kast uitgeweken, tante Door, bij ⁵t raam, speelde schuilei achter ⁵t hanggordijn, Serre lach-giegelde om de vreselijke ver-schtee-ring¹ -alleen de mannen bleven stoelvast, doch knipperden bij elke onnozele schamp-lach der in ’t licht poeze-lig-glanzende, grinnikende fles.

‘Ga nou toch in de gang!’ soebatte tante Rebecca: ^t5t geeft ⁵n slag en ⁵t spuit zo vreselijk.’

‘Stil dan!’ riep Sam.

Netjes beitelde-die de touwtjes door, keek trillend-knip-perend naar de kurk, die ⁵r nou wel uitbarsten most. ‘Nou krijg je de pang!’ zei oom Bennie benard.

‘Jozef kom van de fles weg!’ snerpte tante Rebecca. ‘Bennie, ga achteruit! — Mot je ⁵n scherf in je oge krijge, mot je spotte met je gezondheid!⁵ ‘Suscht V

‘Doe ⁵t buiten ⁵t raam! Hou ⁵m buiten ⁵t raam!...’

Zachtjes bewreven Sam⁵s duimen de kurk, verlegen-slap duwend. En heel pafjes, kwallend als ⁵n slak die onraad speurt, rees de kurk uit het vocht ter wereld.

Tante Rebecca hield de vingertoppen in de behaarde oren - tante Door plakte de handvakken vóór d⁵r lellen en de ogen potdicht - Serre bukte voor alle zekerheid uit ⁵t raam. Komiekig-stil, als ⁵n rookwolkje uit bedaarde lippentuit, tipte de kurk van de fles, zonder geweld, zonder slag. Uit de hals kwam zelfs geen timide schuimspetje. ‘Goddank - geen pang !⁵ zei oom Bennie.

Het schrale vocht klukte in de waterglazen.

¹

Verstoring 70