Droompaard en andere Falklandjes

Baard

Het was zó aangekomen: Toen Annet ’r vriendin, die ze in geen jaren gezien had, op bezoek was, begon-ie weer over zijn baard. Hoe was ’t mogelijk , dat ⁵n man zo walge-lijk-ijdel deê. Dat lapte-ie ’m nou telkens as-ie maar éffen-tjes gelegenheid had. Dan zat-ie de punten glad te strijken dat je ⁵m wel ’n tik op z’n vingers zou willen geven, dan coquetteerde die’r mee, alsof elke vrouw op z’n baard verliefd moest worden. Hoe dikwijls had-ie niet de aandacht op z’n baard gevestigd, zo’n mooie baard, zijn lange baard, z’n baard, z’n baard! Je werd ’r zeeziek van. Elke nieuwe vrouw die over de vloer kwam moest voelen wat ⁵n zacht haar zijn baard had, weten hoe lang z’n baard was, raden hoeveel jaar die ’m droeg.

En waarachtig, wéér ’t zelfde spelletje met Annet. Wat had ze zich zitten ergeren. Eerst hij, zoals-ie altijd begon om ’t uit te lokken: ‘Lastige baard vin-u niet?’ - En toen Annet: ‘Ja zeg u dat wel! Maar wat ’n pracht, wat ’n pracht!’ — En toen hij met z’n huichelachtige bescheidenheid: ’t Is me ’n last. Ik denk dat ’k ’m is zal laten knippen.’ En toen Annet poeslievig (je kon niet één vriendin vertrouwen, nee maar geen enkele!): ‘Nou maar dat zou jammer zijn. D’r zijn weinig baarden als de uwe, meneer.’ - En toen hij: ‘Weinig zal ’k niet zegge. D’r zijn ’r wel méér. Maar niet één van zulk zacht haar.’ - En toen zij (O, o, dat je nou niet één vriendin geloven kon!): ‘Is die zó zacht? Dat zou j’m niet anzien!’ - En toen hij weer: ‘Nou maar zacht is-ie. Neemt u ’m is in uw hande... Geneer u niet... En zeg dan is of ’t niet precies het haar van mijn vrouw is!’ - En toen Annet vriendelijk-lachend, an ’t wrijven van ’t haar tussen ’r vingertoppen en verbaasd knikken dat ze nog nooit zulk ’n zachte baard gevoeld had. Ja, zó was het aangekomen. Toen Annet wég was had zij natuurlijk opgespeeld, ⁵m is goed gezegd dat-ie ’n ijdele kwast was en veel te oud om vrouwen ’t hof te maken, al

60