Droompaard en andere Falklandjes

ben dronken en ik nuchter... Ga nou door!’

‘En/ redeneerde lange Hein: ‘we peggen toch allemaal Botje! Wie zegt nou geen Botje? Is je vader ooit kwaad geworden omdat ze ⁵m grote Botje noemen?... Wat deksels nog toe!... Heet Jan Sluis geen Slokkie en is Dirk ooit kwaad geworden as ze Rooie tegen ’m zeien?’

‘Tegen jou heb ik ⁵t niet/ gromde Botje: ‘hij het me Botje genoemd en nou verdom ik ’t om langer Botje te heten!’ Het stemgeraas werd luider, voller in de nacht. Boven in de herberg gluurde een vrouw achter een verlicht gordijn en wat andere boeren kwamen op het geraas de weg langs. ‘Wil ik jou is wat zeggen/ zei Kees, wijs, ernstig, nadruk leggend op elk woord: ‘Jij bent ⁵n Isegrim...’

‘Dat kan wel wezen/ zei Botje stomp, kauwend op z’n zinnen: ‘laat ik nou iesegrim wezen, maar as ik met me vrouw loop, wil ik niet van hém uitgescholden worden.’ ‘Maar wat kies je dan toch/ redeneerde lange Hein weer: ‘wié scheldt je uit?’

‘Hij! Hij! Hij! Die grote dikkop! Die aap! - Hij het niet voor Botje te schelden!... Ik ben zijn Botje niet!’

‘Heb ik iets anders gezeid dan: ’n avond Botje?’ - beriep Ari zich op Kees en lange Hein.

‘Wel nee ommers! Hij zei je goeien avond.’

‘Maar hij het geen Botje te zeggen!’ schreeuwde Botje plots woester.

‘Ga nou mee Simon! Ach God ga nou mee!’ smeekte de vrouw, huilend en zich wendend tot de anderen, overtuigend: ‘Doen jullie ’m nou niks! Wezen jullie nou de wijste! Laar ’m nou lopen!’

‘Dat wil zeggen/ begon Ari nu, met gemeten Hollandse ernst: ‘dat wil zeggen: ik doe hem niks, maar hij doet mijn wat... En we steken ommers nog niet... Laat mijn maar begaan...’

Er kwam plotseling een sterker gedrang in het donker, een samen-opstuwen van de lichamenklit naar één zij. ‘Ari wees jij nou wijzer/ vermaande lange Hein: ‘wat

41