Droompaard en andere Falklandjes

nekring op het voorhoofd.,

‘O! O!... Je wórdt niet grijs... Je bén grijs... ⁵k Tel er wel een, twee, drie... Ze zijn niet te tellen...⁵ Haar vingers lachrig doorzochten het haar, pluizend tot op het witte vel.

‘Zeker, zeker,⁵ zei hij lachend terug.

‘Je gelooft me niet wel...? Nou maar je bent haast hélemaal grijs. Wil je eens zien?... Wacht is even... Doe ⁵k je geen pijn...? Kan ’k harder trekken?⁵ Tussen de zachte rozingen van haar nagels hield ze een haartje, licht van trillende zilverglans.

‘Da⁵s bruin,⁵ zei hij; °t licht valt er zo op en daarom méén je dat het wit is.⁵

‘O David, hoe kun je ⁵t zeggen...! Kijk eens hier hoe ⁵t wit is... Zie je wel...? Als je ⁵t zo ziet op mijn zwarte japon is ⁵t gewoon wit, helemaal wit... Zie je ?⁵ ‘Ja,⁵ knikte hij lachend, ^Éda⁵s wel aardig - de eerste witte haar... Maar zó heeft iedereen ze — zo had ik ze al toen ik twintig was.⁵

‘Kun je begrijpen...! Blijf zo eens even stil... Hier is me een dikkert! En wat een lange!... Doe ⁵k je geen pijn?⁵ Het prikte als een naaldensteek in zijn hoofd en boven zijn ogen in het licht van het groen en de zon, hield ze een tweede nu, vreemd-wit, wei-zeker wit.

‘Dat komt van de zorgen,⁵ lachte hij: ‘enkel van zorgen... Zijn ⁵r nog meer?⁵

‘Of ⁵r méér zijn,⁵ lachte ze blij op: ‘hier zit ⁵r een en daar ⁵n heel bosje en o en hier en o!... lieve hart, over zes maanden ben je hélemaal grijs!... ⁵n Grijze man van een en dertig!... Die moet ⁵r nog uit... Die is bruin van boven en wit beneden... Doe ⁵k je geen pijn...?⁵

Weer prikte het met een lichte knap op zijn hoofd, maar ze had zich vergist, trok opnieuw twee tegelijk - liet ze zien. ‘Zie je, David... Nou kun je zién, hóe wit je ben... Da⁵s ⁵n bruine en ⁵n witte naast elkaar... Zie je? Zie je dat ⁵t geen toéval is...? O, ik wou dat je helemaal grijs werd,

36