Droompaard en andere Falklandjes

‘Ze heeft u gegroet. Heb u gezien? Wat ’n lieve vrouw/

‘Ja, die is nou helemaal niet trots.’

‘Hoera! Hoera! Oom zit in ⁵t water!’

‘Hendrik!’

‘Hen-de-rik!’

‘Ome! O-me! O-me’

‘HahahaL. Hij zal niet weten wat-ie ziet als-ie wakker wordt.’

‘Hen-de-rik! Hen-de-rik!’

‘Meneer Tas!... Meneer!’

‘Ome! O-me!’

‘Daar heb je ’t nou! Nou hoort-ie ons niet door ’t leven dat ’ t water maakt! ’

‘Nou, maar ik durf d’r best heen te lopen!’

‘Nee. Laat dat nou. Je krijgt natte voeten voor niks. Jongen! Jongen! Loop jij eens even naar mijnheer in de badstoel en zeg dat-ie wakker moet worden.’

‘Best mevrouw.’

‘Da’s zo’n goeie jongen, hè. Die doet alles voor je/

‘Wat staat-ie nou te kijken ?’

‘Menéér wak-ker ma-ke!’ schreeuwt Cor tegen de wind in. ‘Meneer - slaapt - zo va-hast!’ schreeuwt de jongen terug.

‘Schud ’m maar!’ schreeuwt mevrouw, met de fondant in de mond.

De jongen schudt. Ze zien in de schemering de gele badstoel, de broekspijpen, de opgetrokken knieën en de jongen op z’n blote voeten, die naar de badstoel buigt, schreeuwt en schudt.

‘Hen-de-rik! Hen-de-rik!’

‘O-me!’

Toen kwam de jongen door het water plassen.

‘Meneer lijkt wel dood,⁵ zegt-ie; ‘hij leit helemaal weggezakt en zo koud.’

‘Wat’s dat!⁵ zegt tante onrustig. Met d⁵r verlakte schoenen en nog zuigend op de taaie fondant, loopt ze door het

26