Buren

40

Brandsma. Weet ’k dat niet?

Johanna. Ach, ach. Je weet ’t wèl!

Brandsma. Je zal zien.... Je zal zien dat ’k (gaat nijdig z'n krant lezen).

Barend (begint wanhopig op en neer te loopen, neemt driftig z'n boeken van tafel, bergt ze in de kast). Ik geef ’t op! ’k Schei d’r uit! Da’s niet vol te houen! Vannacht ben ^?k opgebleven om te werken! Eergisternacht heb ’k tot vijf uur geblokt! De heele week heb 'k geen nachtrust gehad — enkel omdat ’k overdag geen seconde stilte heb! Dan doe ’k géén examen!

Johanna. As je geen examen doet, wat mot ’r dan van je — van ons worden?

Barend (bijna huilend), ’s Nachts je tijd inhalen — *s nachts studeeren, tot ’r geen olie meer in de lamp is — ’s morgens zéven uur door vader wakker gebeld worden! ’k Val 'r bij neer! ’k Had van morgen net twéé uur geslapen, toen je begon te bellen!

Brandsma. Dat doe ’k voor je bestwil!

Johanna. Ja, ja, dat wordt voor je bestwil gedaan.