Buren

14

hier wordt gesproken. Enkel zóó ’n dun pla-fonnetje! ’t Zelfde as bij u benejen. U weet wel, dat ze tegenwoordig enkel bouwen voor doofstommen.

Benedenbuurman (grommend tot Barend). In jou geval zou ’k die jongen in z'n nek nemen.

Johanna. Ach, ach meneer, as hij ü was, ja misschien, ofschoon ik niet van die Angstige dingen hou, maar hij is afgekeurd voor de militie — hij is sterker in z’n hoofd dan in z’n handen — en — as je brilt, leggen in minder as geen tijd je brillenglazen in stukken.

Benedenbuurman. En je man dan? Die is toch onderofficier geweest?

Johanna. Ja, da’s waar, onderofficier is*die geweest en nou nog is-die bij de schutterij — maar juist ömdat-ie gediend heit en de wetten op z'n duimpje kent, is die bang z’n vingers te branden. En daarin heit-ie gelijk. Als je je vingers brandt, worden 't politie-zaken, of mot je naar ’n advocaat. En advokaten kennen wij niet betalen.

Benedenbuurman. Dat zal ’k niet tegenspreken. Maar waarom motten nou die bénéden-buurlui d’r onder lijden? Hou ons ’r dan ten-minste