Fleo

i8₄

dat ik je liefhebben moet. Maar tusschen ons is . . . iets. Dat voel ik. Rebecca, Rebecca, wat is dat iets ?....■

— Mijn groote dwaze jongen, heb ik je niet op de oogen gekust, mijn armen om je heen geslagen, je veel gefluisterd van liefde P Heb ik niet je tranen gedroogd toen je moedeloos was en heel slechte dingen zei. Mijn groote dwaze jongen, drink het rood der zon van mijn kussende lippen. Neem me geheel, omdat ik van jóu ben. Strengel het zwart van mijn haren, streel het wit van mijn vel. Want er is Niets dat ons scheidt. Op ’t grauw van de hei goudblinkt de zon. Je moet niet zoo denken, mijn jongen.

— O mijn Rebecca! Vreemde stilte is in de luchten. Het vuur in de bosschen is eeuwig. De stilte is eeuwig. Het licht straalt geluidloos. Je hand gloeit warm in de mijne. Het wordt avond, Rebecca. Ik ben angstig.

— Dwaze, groote jongen, kom hier bij me zitten. Ik ben er. Zóo neem ik je in mijn armen, zoo sus ik je kloppende hoofd. Zie je mijn zwarte oogen ? Kijk naar mijn oogen en kus de zon van mijn lippen.

— Maar het licht wordt grauw als de hei. Zwarte gestalten rukken aan droge geblaarte.