Fleo

i66

is een grappige ontdekking. D’idee van organisme overal maakt stof tot Majesteit. Hebt ge gedacht, mijn vrind, als ge nog denken kunt in het niveau van Grijs, hoe hooggenadiglijk verkoren diegenen zijn, die leven zullen als het wereldruim Vergaat? Vergaan is nemen van een and’ren vorm, mijn vrind. Vergaan is Denkensdood van allen, maar het leven blijven toch van alles.

Ik lig nu hier in ’t Grijs. Mijn velbekleede knokels streelen knokels, mijn oogen weenen smart. Mijn leven — van toen mijn haren zwart tot dat ze wit verbleekt — is leven van Krankzinnigheid geweest. Krankzinnig werd ik bij de eerste teug van Moedermelk, omdat ik daardoor zelf bewees te willen leven, het jammerlijke Denkensleven.

Hoe komt in ’t Foetus, vrind, die vreemde kracht, die zucht naar licht? Hoe denkt het Foetus als het krimpt van Willen leven? Hoe kwam het Foetus in het zinlijk lichaam?

Eens heb ik in wreedheid een vlinder gedood. Hier op het kerkhof komen geen vlinders. Aan mijn hand kleefde goudstof en vocht. In mijn hand was het lijfje vermorzeld, de vleugels ge