Fleo

157

luistren naar de melodie van breede zeeën, veel stil bekijken hoe uit kleine zaden de bloem naar Zonlicht kelkt.

DE MAN.

Ik lijd! .. ..

HET MEISJE.

Die lijdt is door God uitverkoren.

de man (hartstochtelijk).

Zeg niet dienklank, zegniet datzinnelooze woord.

HET MEISJE.

Ge moet veel denken aan uw moeder. . ..

DE MAN.

Ik heb het Haar vergeven, dat ook Zij vruchtbaar was Blijf nu niet bidden bij dien Doode!....

Lijken zijn er veel en veel gewéest. Zoudt, bij het hondenkreng ge knielen, als ge het vondt op uwen weg ? Is stof van hond of mensch verschillend ? Wat doet uw liefde hier ? . .. . De doode man is niet meer dood. Zijn lijf is wereld weer van leven, ander leven, héél vreemd leven, dat in zijn ingewanden tiert en óok een Godheid daar aanbidt misschien. .. . Kom nu met mij, ik ben zóo oud en eenzaam.. . .

HET MEISJE.

Neen! Neen! Want gij zijt slecht,... Als ik nog langer talm met bloemenplukken, schuilt weg