Fleo

135

voel me fier, wel eedler nog dan Gij, Despoot. ..

Als ik het Lichaam achterlaat op aard om te vervormen door Uw kracht tot pulver, dampen, dan houd ’k mijn eigen vrijgevochten Ziel als juichende triumf omhoog !” ...

Mal doet de vreemde stappen voorwaarts. De zee woelt nog in razende bewegen.

„Heel d’aarde sluimert 's nachts een roes van wanhoop en elk ontwaken is nieuwe worsteling, een moedeloos herboren worden van giftig Egoïsme, een vloedgolf van ambitie in een leven, dat als een parasiet zich vastzuigt aan ’t Heden, om niet te denken aan de wereldklootendwarling, waarin het is verloren, verloren, onzegbaar verloren! .....

Ik voel me triestig, duldloos triestig .... Waar zijt Ge God, mijn zielefantasie, dat ik U bidden kan in fluistrend smeeken, in zacht geween van witte tranen, om ’t Einde van die allen, ’t Einde van het heele droevig-ongevraagde. dat Leven heet. Het waar’ een weldaad, God, zoo Uwe