Diamantstad

ondergang door veelschrijverij of minder goede letterkundige situatie bleef voortduren”, nadat gij even te voren volkomen terecht opmerkt, dat hij tot 1896 niets van waarde publiceerde.

De door U besprokene breekt Augustus 1896 met zÿn baantje, als tooneel-recensent, in dienst der zich vermakende bourgeoisie. Van af dien datum tracht hij in de allereerste plaats voor degeen die het noo-dig hebben, voor zichzelf in de laatste iets te zÿn. Gij let nu wel op dat hij na 1896 „literatuur” geeft, begrijpt evenwel niet de oorzaak.

Waarom zoekt gij niet de schuld van dat tot 1896 impotent zijn bij de omstandigheden?

Waarom niet ruiterlijk gezegd: „Ziet hier dan weder een auteur, die van de alles vermuffende, ideaal-looze bourgeoisie — de bourgeoisie vermoord-ster van alle kunst, ook van haar eigene, voor zoover het kon vrijgekomen, tot ontwikkeling van wat goeds in hem is, geraakt.”

Ziet gij niet het sterk contrast tusschen den bourgeois-auteur, tot midden 1896 gekneveld — en den wakker geworden sociaal-demokraat, bezield door een ideaal, eene levensbeschouwing, niet meer hechtend aan „reputatie”?

Waarom in uwe vage termen gesproken?

Waarom gaat gij, die bij scherper nadenken beter kondt weten met beschouwingen voort, die niet het individu in quaestie, maar uitsluitend het economisch verband, het stelsel dat alle productie aan eene heer-schende klasse ondergeschikt maakt, raken?

Onmiddellijk na uwe meeningdat Diamantstad „uitmuntende literatuur” is, vervolgt gij met de reeds genoemde bedenking, dat de auteur ook nu nog kans heeft onder te gaan door „veelschrijverij of minder goede letterkundige situatie.” Ik ben dit met U eens. Maar alweder heb ik overwegingen.

Wanneer een schrijver ondergaat door „veelschrijverij of minder goede letterkundige situatie” — aan wien de schuld?

9